Alles gepakt deze morgen. Nog even snel douchen, ontbijten, doos inpakken en weer klaar maken voor vertrek.
5km lopen naar het postkantoor om de spulletjes die ik niet gebruik te retourneren. Ben benieuwd of deze zullen aankomen, ze konden de internationale papieren al niet vinden.
Poei, rugzak voelt zwaar, te zwaar!!

Bij de toeristische informatie mag ik binnen wachten op de bus. Buiten is een venijnig koud windje dus binnen zitten bevalt me wel.
Jammer dat ze geen topografische kaarten hebben, dat was wat makkelijker gedweest met de route bepalen.

Toeristische informatie

Grommmm, ik moet eerder uitstappen anders had ik meer moeten betalen voor het museum en alle extra faciliteiten daar. Dat doen we wel een ander keertje.

Bus

Nou, dat was wat....... word ik afgezet bij het loket. Ik moet eerst betalen ander mag ik niet door naar het plateau. Als ik was komen lopen mocht ik wel gratis naar het plateau.
Na een heftige discussie over de nog 8500 km voor de boeg en waarom ik deze 200m zou moeten betalen moest ik wel overstag.

Nog steeds opgefokt van de 40,- die me door m'n strot word geduwd omdat het einde van de wereld een vreselijke toeristische trekpleister en inkomstenbron is, bereik ik het plateau. Zes afgeladen touringcar bussen met 60+ mensen stonden met heel wat fototoestellen foto's te schieten.
Het is wachten, wachten tot het rustig word en mensen gaan afdruipen omdat de wind snijdend kout is.
Voordat ik te ver afkoel doe ik ook maar mijn shoot, je moet immers wel waar voor je geld krijgen toch?

Kinderen van de Aarde

Toch een puntje voor de organisatie E1. Geef wandelaars en fietsers vrij toegang, zij zijn namelijk helemaal niet geïnteresseerd in die oudheid. Zij leven in het nu waar nog een toekomt voor de boeg ligt van 8500km!

Zo, statement gemaakt.

Klaar voor vertrek..... ja, welke voet zal ik beginnen? Laat ik maar mijn eerste voet zetten, dan zal de tweede voet wel volgen.

Vertrek

Tot twee keer toe heb ik het gewaagt om de trail te lopen, ook al komt de trail na elke 100m weer terug op de zelfde weg. Tot twee keer toe zat ik tot mijn middel in de sneeuw. Laat ik dan maar de weg volgen.

Op de heenreis per bus zag ik vanuit het raam de 6 touringcar bussen staan bij een Noor in klederdracht met een aangelijnd rendier. Dat is grappig, die foto's had ik al op internet voorbij zien komen.
Nu loop ik langs die zelfde man, maar hij was veel te druk alles op orde te brengen voor zijn volgende foto shoot.
Dan niet! en ik loop gewoon weer verder.

Heb mij een paar keer omgedraaid en zag dat donkere wolken zich opstapelen, terwijl, voor mij de lucht steeds open trok.

Aan het einde van de weg was een camping. Daar zou ik gaan staan met het tentje. De camping was alleen gesloten en alles was bedolven onder een pak sneeuw.
Wat zal ik doen?
2 km uit de route waren cabins te huur waar ik uit gemakzucht gebruik van heb gemaakt.
Tegen het meisje achter de balie had ik gezegd dat ik niet weet wanneer ik vertrek. Beetje afhankelijk van het weer.
Bedlinnen kon je huren, ik was te moe om fatsoenlijk antwoord te geven, kreeg geen engels woord meer uit m'n mond. Was meer een combinatie van Frans, Duits en Nederlands.

De cabin was klein met een stapelbed voor 3 personen,
4 stoelen en een tafel. Een elektrisch kookstel en een koelkast. Geen water. Handig!!!

Heb m'n slaapzak gepakt en ben gaan liggen.

Au, m'n schouder! Au m'n voeten, AUW m'n rug!!

Cabin

tag: Nordkapp, Skarsvag